Uwielbiam ziele dziurawca, przede wszystkim przez wzgląd na jego magiczne znaczenie w kulturze ludowej oraz szereg pięknie brzmiących nazw. Dziurawiec zwyczajny zwany jest: zielem świętojańskim, dzwońcem, arliką, dzwonkami Matki Boskiej, dzwonkami Panny Marii, przestrzelonem, zielem św. Jana oraz Krewką Matki Boskiej.
Dawniej wierzono, że dziurawiec prócz właściwości leczniczych chroni również przed gusłami (magiczne obrzędy; czary, zabobony, zaklęcia), strachami nocnymi, czartami oraz „naigrywaniom szatańskim”, dlatego zalecane było noszenie tego ziela przy sobie. Dziurawiec zerwany jedynie w południe w wigilię św. Jana (czyli 23 czerwca) posiadał magiczne właściwości.
Jak rozpoznać dziurawiec?
Dziurawiec jest rośliną wieloletnią, sięga do 70 cm wysokości. Łodygę ma prostą, na górze rozgałęzienie. Drobne, eliptyczne listki, u spodu trochę jaśniejsze, mają charakterystyczne punkciki sprawiające wrażenie dziurek. Są to małe zbiorniki olejku. Kwiaty, w kolorze złocistożółtym, pięciopłatkowe z czarnymi kropkami i wieloma pręcikami, rosną na szczytach łodyg. Kwiaty po zgnieceniu wydzielają sok w kolorze krwi. Występuje w miejscach o dużym nasłonecznieniu np. na miedzach, brzegach lasu, rowach, drogach.
Zastosowanie
W medycynie ludowej Europy, Azji i Ameryki Południowej dziurawiec uważany był za lek uniwersalny, a przede wszystkim stosowany był przy:
– zaburzeniach trawienia
– problemach z wątrobą i pęcherzykiem żółciowym
– zaburzeniach czynności przewodu pokarmowego
– zapaleniu dróg moczowych
– chorobach kobiecych
– zaburzeniach przemiany materii
– jako środek gojący rany
Wśród ludności syberyjskiej dziurawiec nazywany był „zielem na 99 dolegliwości”
Dziurawiec na przygnębienie
Dziurawiec zwany jest również naturalnym Prozakiem, gdyż posiada działanie uspokajające. Stosuje się go przy łagodnej depresji oraz w stanach lękowych. W tym wypadku najlepsze są preparaty na bazie dziurawca. Niestety herbatki nie zadziałają.
Przeciwwskazania
Hypercyna występująca w dziurawcu zwiększa wrażliwość na promieniowanie słoneczne, dlatego preparatów z tego ziela nie powinno stosować się w okresie letnim.
Zbiór dziurawca
Dziurawiec zbiera się w początkowym okresie kwitnienia. Ścina się jedynie maksymalnie 35 cm wierzchołka. Suszy się w miejscach przewiewnych, zacienionych. Nie można suszyć na słońcu. Po wysuszeniu powinien zachować naturalny kolor. W suszu nie powinny się znaleźć przekwitłe kwiaty i zdrewniałe łodygi.
Napar z dziurawca
Aby przygotować napar z dziurawca należy zalać 1 łyżkę suszonego dziurawca szklanką wrzącej wody i pozostawić pod przykryciem 15-20 minut. Należy pić 2-3 razy dziennie.
Nalewka z dziurawca
W tym roku planuję przygotować również nalewkę z dziurawca według poniższego przepisu.
– 100 g kwiatów, pąków i liści dziurawca
– 1/2 litra spirytusu
Dziurawiec zalewamy spirytusem. Po 1-2 tygodniach przecedzamy i wyciskamy przez gazę.
Zaleca się picie 2 razy dziennie po łyżeczce rozcieńczone w 1/2 szklanki wody.
Żródło:
„ Zioła źródłem zdrowia” Krystyna Mikołajczyk, Adam Wierzbicki
„ Rośliny w wierzeniach i zwyczajach ludowych. Słownik Adama Fischera.” M. Kujawska, Ł. Łuczaj, J. Sosnowska, P. Klepacki
